Brak higieny jamy ustnej, zaniedbywanie regularnych wizyt u dentysty, nie szanowanie swoich zębów, prowadzi do ich destrukcji. Próchnica zaczyna toczyć kolejne zęby, które wkrótce nadają się tylko do wyrwania. A wystarczy dwa razy dziennie dokładnie czyścić zęby z zastosowaniem pasty Ajona, aby likwidować wszystkie chorobotwórcze bakterie, które prowadzą do powstawania ubytków w zębach. Urazy mechaniczne również mogą spowodować, że część zęba złamie się i dentysta będzie musiał go naprawiać przy użyciu koronki. Najbardziej estetycznym uzupełnieniem protetycznym są porcelanowe koronki na zęby. W jaki sposób powstają?
Podbudowa korony
Sama koronka porcelanowa powstaje z bloczku porcelany, który jest wkładany do specjalnej komory urządzenia wyposażonego w wiertła diamentowe. Wiertła te nadają koronce odpowiedni kształt i działają w parze z natryskiem wodnym.
Korony porcelanowe mogą być wykonywane na podbudowie z metalu lub mieć postać korony pełnoceramicznej.
Tradycyjna metoda
Już w 1956 roku Donowan i Pric wynaleźli metodę napalania porcelany na metal, która pozwoliła na zastosowanie koron porcelanowych na podbudowie metalowej w stałych uzupełnieniach protetycznych. Takie korony mają wiele zalet. Przede wszystkim, są bardzo wytrzymałe i można je stosować w zasadzie we wszystkich punktach szczęki lub żuchwy. Z ich wykorzystaniem można zbudować pojedyncze korony zębowe, jak i mosty protetyczne, wypełniające większe ubytki w uzębieniu pacjenta.
Połączenie metalu i masy porcelanowej następuje w drodze procesu chemicznego. Podbudowa metalowa ogranicza jednak uzyskanie jak najlepszego efektu estetycznego. Znacznie lepiej w tej kategorii wypadają korony pełnoceramiczne.
Korony pełnoceramiczne
Rdzeń metalowy w koronach zębowych został zredukowany w latach 80-tych ubiegłego stulecia, poprzez wprowadzenie koron pełnoceramicznych. Korony te rekomenduje się dla pacjentów, którym zależy nie tylko na wytrzymałości uzupełnień ubytków zębowych, ale i na braku zaburzeń w estetyce ich uśmiechu.
Dodaj komentarz