Kiedy trzeba wymienić wypełnienie w zębie?

Podczas leczenia zębów z próchnicy lub dokonywania leczenia endodontycznego, czyli kanałowego, należy założyć plombę, która fachowo nazywana jest wypełnieniem. Nie byłoby takiej konieczności, gdyby pacjent dobrze prowadził działania profilaktyczne w swojej jamie ustnej, czyli po prostu czyścił zęby co najmniej dwa razy dziennie, rano i wieczorem, z zastosowaniem dobrej pasty takiej jak np. Ajona. Jeśli już jednak plomby zostały założone, trzeba sprawdzać regularnie w gabinecie dentystycznym, czy występuje szczelność brzeżna. W przeciwnym wypadku trzeba je wymienić na nowe.

Wymiana obowiązkowa

Materiał, z którego zrobione są wypełnienia stomatologiczne, najczęściej jest bardzo trwały. Takie warunki spełnia amalgamat, czyli tzw. czarne czy srebrne plomby, które jednak pozbawione są walorów estetycznych, dlatego często pacjenci pomimo faktu, że szczelność takich wypełnień jest odpowiednia, decydują się na ich wymianę.

Oprócz amalgamatu, do wypełnień dentystycznych stosowane są materiały kompozytowe i glasjonomery, które zapewniają dobry efekt kosmetyczny. Nie są widoczne w jamie ustnej pacjenta, ale z czasem kruszą się i tworzą szczeliny pomiędzy plombą, a szkliwem czy zębiną. Mogą w tym miejscu atakować chorobotwórcze bakterie, przez co pojawiają się kolejne ogniska próchnicy wtórnej.

Wskazaniem do wymiany jest obecność lub podejrzenie próchnicy, która wykształca się nawet w krótkim czasie. W takim przypadku względy zdrowotne są najważniejsze i należy plombę w jak najkrótszym czasie wymienić.

Wymiana ze względów estetycznych

Czarne plomby, plomby żółte, odznaczające się kolorem od wybielonych zębów naturalnych pacjenta, warto wymienić, ale ze względów estetycznych. Dentysta przed podjęciem się takiego działania musi rozważyć, czy nie zagraża ono zanadto zdrowiu pacjenta. Musimy pamiętać o tym, że wymiana materiałów uzupełniających ubytki zębowe wiąże się z koniecznością opracowania plomby. Najczęściej dochodzi więc do odjęcia tkanek zęba. Z kolei przy opracowywaniu materiału uzupełniającego wiertłem, w szkliwie i zębinie wytwarza się wysoka temperatura, która może prowadzić, w szczególności przy głębokich ubytkach, do oparzenia miazgi i jej zapalenia.