Ząb zatrzymany to ząb, który jest co prawda w pełni rozwinięty pod kątem anatomicznym, ale nie przebija się przez dziąsło i pozostaje w tzw. utkaniu kostnym. Niestety, najczęściej stanowi on dość poważny problem zarówno dla pacjenta, jak i dla lekarza – usunięcie zęba zatrzymanego jest bowiem poważnym zabiegiem z zakresu chirurgii stomatologicznej, bardziej inwazyjnym dla pacjenta, wymagającym dłuższej rekonwalescencji i obarczonym wyższym ryzykiem powikłań.
Z tekstu dowiesz się:
- jakie mogą być przyczyny zęba zatrzymanego,
- jakie objawy zęba zatrzymanego,
- na czym polega ekstrakcja zęba zatrzymanego,
- kiedy wykonuje się odsłonięcie zęba zatrzymanego.
Zęby zatrzymane pod względem anatomicznym to prawidłowo ukształtowane zęby stałe, które po okresie wyrzynania się nie osiągają płaszczyzny zgryzu, czyli po prostu nie przebijają się przez dziąsło. Wyróżnia się:
- zęby zatrzymane częściowo – korona takiego zęba znajduje się poza kością, ale nadal pod dziąsłem,
- zęby zatrzymane całkowicie – w takim przypadku ząb w całości jest otoczony tkanką kostną.
Zęby zatrzymane – przyczyny
Przyczyny rozwoju zębów zatrzymanych mogą być różne. Czasami jest to powikłanie występujących u pacjenta wad w budowie anatomicznej twarzoczaszki, np. takich jak rozszczep podniebienia. Zdarza się, że są one efektem poważnych urazów mechanicznych tkanek miękkich i twardych w obrębie twarzoczaszki, tzw. hiperdoncji, czyli zbyt dużej liczby zębów, przez co kolejne nie mogą przebić się przez dziąsło, lub wrodzonych nieprawidłowości w budowie i położeniu zawiązków zębowych. Są również hipotezy głoszące, że zęby zatrzymane mogą mieć związek z zaburzeniami hormonalnymi oraz niedoborami witaminy D w organizmie.
Najczęściej diagnozowane zęby zatrzymane to górne kły oraz zęby mądrości, czyli trzecie trzonowce, rzadziej górne siekacze przyśrodkowe oraz drugie dolne przedtrzonowce. I o ile zęby mądrości tak naprawdę nie są potrzebne człowiekowi do prawidłowego funkcjonowania, o tyle już brak kłów czy siekaczy stanowi poważne zaburzenie funkcjonalne i estetyczne.
Ząb zatrzymany – objawy
Ząb zatrzymany może się objawiać na rozmaite sposoby – do najczęściej występujących symptomów tej nieprawidłowości zalicza się:
- przewlekły ból spowodowany uciskiem zęba na okoliczny nerw,
- szczękościsk,
- stan zapalny dziąsła w obszarze zęba zatrzymanego,
- nieprawidłowości w położeniu okolicznych zębów.
W wielu przypadkach zdarza się jednak tak, że ząb zatrzymany nie wywołuje u pacjenta żadnych objawów i jest wykrywany przypadkiem – podczas badania RTG, cefalometrii, pantomogramu lub tomografii CBCT przeprowadzanych przy okazji leczenia zachowawczego, endodontycznego czy implantologicznego.
Ekstrakcja zęba zatrzymanego
Stomatolodzy zalecają, by usuwać każdy zdiagnozowany ząb zatrzymany, nawet jeżeli nie wywołuje on żadnych przykrych dolegliwości. Zapobiega to rozwojowi potencjalnych powikłań, m.in. wspomnianych wcześniej stanów zapalnych dziąseł.
Dziedziną, w ramach której wykonuje się usuwanie zębów zatrzymanych, jest chirurgia stomatologiczna. Są to zabiegi trudne, skomplikowane, dość inwazyjne dla pacjenta, wymagające silniejszego znieczulenia (znieczulenia miejscowego, sedacji wziewnej, w skrajnych przypadkach – znieczulenia ogólnego). Konieczne jest wcześniejsze przeprowadzenie dokładnej diagnostyki obrazowej, a pacjent musi się przygotować na co najmniej kilkudniową rekonwalescencję. Podczas ekstrakcji naruszane są bowiem tkanki miękkie, lekarz musi odseparować i wyłuskać ząb, a ranę zaopatrzyć szwami.
Chirurgia stomatologiczna i ortodoncja, czyli odsłonięcie zęba zatrzymanego
U niektórych pacjentów w przypadku kłów alternatywą dla ekstrakcji jest odsłonięcie zęba zatrzymanego. Lekarz – po precyzyjnym radiologicznym zlokalizowaniu zęba – w trakcie zabiegu preparuje tkanki w taki sposób, by odsłonić ząb, a następnie przytwierdzić do niego zamek ortodontyczny. Trwająca nawet do 24 miesięcy terapia daje szansę na uzyskanie prawidłowej pozycji takiego zęba w łuku.
Źródła:
https://stomatologianews.pl/zeby-zatrzymane-radiologiczny-problem-diagnostyczny/
Dodaj komentarz