W gabinetach dentystycznych często mówi się o licówkach. Czym one są? To po prostu nakładki na zęby pacjenta, które powodują, że uśmiech wygląda zniewalająco. Licówki pozwalają na szybkie uzyskanie pożądanego wyglądu uzębienia pacjenta. Kiedy najczęściej są stosowane i dla kogo się je poleca?
Kiedy stosować licówki?
Dentyści proponują założenie licówek na własne zęby pacjenta, jeśli jego własne zęby mają trwałe przebarwienia, duże szpary pomiędzy zębami, albo nierówne jedynki. Licówki mają postać małych płatków porcelanowych, które nakleja się na stałe na zęby przy pomocy dentysty. Mają niewielką grubość – maksymalnie 1 mm. Są stosowane na ogół przy likwidowaniu defektów estetycznych u pacjentów dentystycznych.
Dzięki licówkom można zmienić kształt i barwę zębów i to w mało inwazyjny sposób. Używa się ich do korekty ustawienia zębów, dobierając odpowiednią grubość licówek. Niestety, nie można traktować licówek jako alternatywę dla dbania o zęby. Odpowiednia higiena jamy ustnej zawsze jest konieczna, aby na powierzchni zębów nie rozwijały się chorobotwórcze bakterie. Dlatego co najmniej dwa razy dziennie zaleca się szczotkowanie zębów przy użyciu pasty Ajona.
Nigdy też licówki nie zastąpią leczenia ortodontycznego. Jeśli jednak chcemy rozjaśnić kolor zębów i uzyskać nienaganny wygląd zębów, licówki nadają się do tego celu idealnie.
Dla kogo?
Licówki stosuje się nawet u małych dzieci, choć bardzo rzadko. Można je stosować u osób z defektami estetycznymi zębów. Pęknięcia, ukruszenia czy starte brzegi zębów szybko zostaną zakryte cienkimi, porcelanowymi licówkami. Takiego leczenia nie można zastosować, jeśli zęby są bardzo zniszczone, kiedy na ich powierzchni rozwija się próchnica, albo pacjent ma poważne choroby dziąseł lub wadę zgryzu.
Niestety, nie ma możliwości zastosowania licówek u osób zgrzytających zębami, mającymi szczękościsk lub obgryzającymi paznokcie, ponieważ istnieje realne ryzyko uszkodzenia lub odklejenia się licówek.
Dodaj komentarz