
Leczenie wad zgryzu to istotna kwestia w dbaniu o zdrowie zębów, a także ich estetyczny wygląd. Jedynym sposobem leczenia wad zgryzu jest aparat ortodontyczny. Z uwagi na to, że we współczesnej ortodoncji istnieje wiele różnych rodzajów aparatów ortodontycznych, podczas leczenia możemy postawić na rozwiązanie, które najbardziej odpowiada naszym indywidualnym potrzebom.
Działanie aparatu ortodontycznego
Pierwsze pytanie, przed jakim stajemy, to: jak właściwie działa aparat ortodontyczny? Jest to konstrukcja, nałożona na zgryz, która wywiera nacisk na zęby, a w konsekwencji koryguje ich położenie, czyli prostuje.
Rodzaje aparatów ortodontycznych
Aparaty ortodontyczne dzielimy na dwie podstawowe grupy: stałe i ruchome. Dalsze rozróżnienia związane są głównie z estetyką oraz szybkością i dokładnym sposobem działania. Czym jednak różnią się aparaty stałe od ruchomych? Pierwsze z nich są na jakiś okres czasu nakładane na zęby w taki sposób, że ich samodzielne zdjęcie nie jest możliwe, a drugie z nich można zdejmować z zębów. Aparaty ortodontyczne ruchome to rozwiązanie dużo wygodniejsze, jednak nie każda wada zgryzu kwalifikuje się na tego typu leczenia.
Aparat stały
Podstawowa charakterystyka aparatu stałego to po prostu tradycyjny model aparatu stałego, zawierający metalowe zamki, przyklejane do zębów, do których mocowany jest drut, czyli łuk prostujący zęby. Aparat stały jest przeznaczony do leczenia poważnych wad zgryzu, a leczenie za jego pomocą zazwyczaj jest długotrwałe i trwa około dwa lata.
Niestety aparaty stałe dla wielu osób są zbyt obciążające – zarówno dla zębów, które trudno jest odpowiednio doczyścić pod stałą konstrukcją, umiejscowioną na zębach, jak i po prostu dla komfortu życia. W przypadku użytkowania aparatu ortodontycznego stałego jesteśmy zmuszeni do zrezygnowania z części potraw czy ostrożniejszego spożywania innych. Właśnie dlatego coraz popularniejsze stają się aparaty ruchome, jednak czy każdy kwalifikuje się do leczenia nakładkami na zęby?
Aparat ruchomy
Aparaty ruchome w ortodoncji służą w kilku celach. Pierwszym z nich jest ustabilizowanie położenia zębów już po zakończeniu leczenia aparatem stałym. Po wyprostowaniu zęby mają tendencję do wracania na pierwotne miejsce położenia, dlatego należy od razu po zdjęciu aparatu stałego zacząć użytkować aparat ruchomy, który pozwoli nam nie zaprzepaścić efektów leczenia. Aparaty ruchome zazwyczaj zakładamy tylko na noc, jednak w przypadku zaleceń specjalisty dostosowanych do naszych indywidualnych potrzeb, możemy zdecydować się na noszenie takiego aparatu retencyjnego także w ciągu dnia.
Nakładki na zęby – kiedy?
Aparaty ruchome, zwane także nakładkami na zęby, można stosować także jako jedyny sposób leczenia wady zgryzu. Musi być to jednak wcześniej skonsultowane ze specjalistą. Nie każda wada zgryzu kwalifikuje się na leczenia tą przyjemniejszą i mniej inwazyjną metodą, jednak współcześnie istnieje coraz więcej rodzajów nakładek, dostosowanych do coraz poważniejszych zaburzeń. W przypadku zdecydowania się na leczenie nakładkami na zęby, stan uzębienia pacjenta jest regularnie monitorowany przez ekspertów. Plan leczenia uwzględnia zmianę nakładek w każdym z etapów leczenia. Dzięki temu proces leczenia jest szybszy i w pełni dostosowany nie tylko do rodzaju wady zgryzu, ale także do tempa postępowania prostowania zębów.
Wady oraz zalety
Jedną z większych zalet aparatów ortodontycznych ruchomych, tuż obok większego komfortu, jest ich cena. Terapia nakładkami na zęby jest zdecydowanie tańsza od inwestycji w aparat stały, a w dodatku jest to metoda szybsza i mniej ingerencyjna oraz delikatniejsza dla zębów. Unikamy ryzyka uszkodzeń szkliwa, czy zwiększonej tendencji do próchnicy. Ponadto w przypadku użytkowania aparatów ortodontycznych ruchomych unikamy niechcianego, nieestetycznego efektu, który wiąże się z założeniem aparatu stałego.
Warto jednak pamiętać, że w przypadku nakładek na zęby niezwykle istotna jest współpraca pacjenta z lekarzem. Regularne noszenie oraz utrzymywanie nakładek i zgryzu w higienie to elementy konieczne do prawidłowego przebiegu terapii.